Petra in Jordanië, deel 1

In 2014 was ik met een groepsreis in Indonesië en in die groep zat ook Pia. We hadden een leuke klik en vooral een gedeelde hobby: reizen. We hielden contact en toen we een keer een hapje gingen eten in het Utrechtse, besloten we dat we reizen nog maar eens een keer samen moesten gaan doen. Op onze beider bucketlist stond een bezoek aan Jordanië en dan vooral Petra, dus een deal was gauw gesloten. In december 2019 zijn we de koe bij de horens gaan vatten en hadden we een heerlijk vooruitzicht voor maart 2020……..

Uitstel, geen afstel

Om redenen die we allemaal wel weten, is onze reis een aantal keer uitgesteld. Maar deze zomer leek het er dan toch op dat we op pad zouden mogen. Na nog een keer verschuiven werd onze vertrekdatum 12 oktober. Eerlijk gezegd maakte ik mij voor die tijd toch nog behoorlijk zorgen, omdat het er op leek dat het dezelfde kant op zou gaan als in de zomer van 2020. Iedereen mocht en ging weer op reis en in de herfst ging alles op slot. Dus ik durfde mij nog niet te verheugen op ons vertrek.

Stress voor vertrek

Maar in ene verschenen onze reisbescheiden in de mailbox en konden we steeds meer in “paniek raken”. Want er moest natuurlijk een PCR test gedaan. Had ik daar nou een kuchje? En oh, ik heb ook al een paar dagen hoofdpijn. En is dat nou koorts of een opvlieger…. In mijn hoofd was ik al bezig met een doemscenario, want dan zou ik wel de pech hebben dat ik wel corona had en Pia niet. En zou ze dan zonder mij gaan, of konden we kosteloos verzetten. Maar gelukkig, beiden negatief en we konden op weg naar Jordanië!

Na onze bezoeken aan Amman, Jerash, Ajlun en de Dode Zee kwamen we eindelijk aan in Petra. Het leek wel net als vroeger, als je naar de Efteling ging. Niet kunnen slapen en stuiteren vol verwachting of het er net zo mooi is als je ondertussen in gedachten hebt. We verzamelden op het plein bij het bezoekerscentrum en nadat we nog een mooie hoed tegen de zon hadden gekocht liepen we naar de ingang van de Siq.

Te paard

Naast het looppad lopen verschillende mannetjes met paarden en die bieden je aan om te paard te gaan. Nou ben ik nooit een paardenmeisje geweest, maar met de gedachte dat ik nog aardig wat stappen zou gaan zetten die dag, ben ik er maar opgeklommen. Win win zeg ik, die man had omzet en ik kon zittend genieten van het uitzicht. Afspraak was 3 Jod, maar uiteraard ging de prijs omhoog tijdens het ritje, want hij had wel acht kinderen, en die moesten allemaal gevoed, dus of ik geen 8 Jod kon betalen….. Hij krijgt een Oscar voor zielig kijken. Toen ik uiteindelijk 4 Jod had betaald kwam hij nog drie keer schuldig vragen of ik het echt wel goed vond.

Geschiedenis van Petra

Petra was de woonplaats van de Edomieten, een volk dat ook in de Bijbel werd genoemd. In de zesde eeuw voor Christus werden ze verdreven door de Nabateeërs, een West-Arabisch nomadenvolk. Die vonden de welvaart in deze regio wel aantrekkelijk. Het gebied rond Petra was een belangrijk handelsknooppunt en doordat de Nabateeërs tol gingen heffen op de karavanen die langs Petra kwamen werden ze steenrijk. Hun gebied werd steeds groter en machtiger en er werd ook flink gebouwd. In eerste instantie door Grieken, wat je ook in de bouw terug ziet, maar daarna ontwikkelden ze hun eigen bouwstijl. Elke vooraanstaande Nabateeër wilde ook in de hoofdstad begraven worden, dus vandaar dat er ook zoveel graven te vinden zijn. Na Christus wisten de Romeinen Petra in te lijven bij het Romeinse Rijk en was Petra ondanks zijn welvarendheid, geen hoofdstad meer. Na een enorme aardbeving in 555 werd de stad verlaten.

De ontdekking van Petra

In 1812 werden de ruïnes ontdekt door de Zwitserse ontdekkingsreiziger en geoloog Johann Ludwig Burckhardt, die op weg was van Egypte naar Syrië. Hij sprak Arabisch en kon daardoor communiceren met de Bedoeïenen en wist zo hun vertrouwen te winnen. Zij wezen hem op de overblijfselen van Petra. Hij herkende de bouw van de graftombes en tempels en schreef zijn bevindingen in een boek, wat pas na zijn dood verscheen. Nog eens 85 jaar later werd er pas begonnen aan de opgravingen die er voor hebben gezorgd dat er nu al meer dan een miljoen mensen hier zijn geweest. In 1985 is Petra uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed en in 2007 verkozen tot een van de zeven nieuwe Wereldwonderen.

De Siq

De Siq is de officiële toegangsweg naar de Nabateense stad Petra. Het is een 1.2 kilometer lange kloof, die is ontstaan door een natuurlijke geologische breuk. De kloof is vrij smal, op sommige plekken slechts drie meter breed en de wanden van zandsteen reiken zo’n 70 meter hoog in de blauwe lucht. Aan de linkerkant zie je nog steeds het waterkanaal dat 2000 jaar geleden in de rots is uitgehouwen om de stad van water te voorzien.

Wij waren vrij vroeg in de Siq, en waren er nog niet zoveel toeristen ( dankjewel corona) , zodat we konden genieten van de kloof en het entertainment dat ons werd geboden, zonder dat we onder de voet werden gelopen. En luisteren naar de geschiedenis die Moh, onze gids ons vertelde terwijl we steeds dichter bij de Schatkamer kwamen.

De Schatkamer van Petra

Na anderhalve kilometer door de kloof wandelen, is daar het moment dat je een stukje kunt zien van The Treasury, oftewel de Schatkamer, waar Petra zo bekend om is. En dat als visitekaartje van Jordanië, waarschijnlijk het meest gefotografeerd is. Ik had hetzelfde gevoel wat ik bij de Taj Mahal, de Prambanan en de Sydney Opera House had. Zo’n gebouw dat je kent van de plaatjes en waar je dan in ene zelf voor staat: ENORME KIPPENVEL.

Al Khazneh

Al Khazneh Faraun, oftewel de Schatkamer van de farao is een graftombe van zo’n 43 meter hoog en 28 meter breed. Volgens de Bedoeïenen heeft een Egyptische farao een geheimzinnige schat verstopt in een urn aan de bovenkant van het monument. In de tijd dat het graf uit de rode zandsteen is uitgehakt, hadden ze geen houten steigers en dus moest er van bovenaf gehakt worden. Om zo hoog te komen, moest er eerst een andere route gehakt worden. En fouten maken kon niet, want die konden nooit meer hersteld worden. Bovendien konden ze ook niet meer een stukje terug omhoog. Als je dat weet krijg je nog meer respect voor de bouwers van dit imposante gebouw.

Op het plein

Voor de schatkamer is een plein waar het ook nu nog een drukte van belang is. Steek je neus door de Siq uitgang en je wordt aan alle kanten belaagd door mannetjes die wat van je willen. Er zijn er die je op een kameel of een ezel willen rondrijden, je kunt er drankjes kopen en uiteraard de nodige souvenirs en kaarten. Anderen willen je meenemen naar een mooi uitzichtpunt. Ik ga lekker op een bankje zitten om te genieten van al die drukte om mij heen met het prachtig uitzicht en om alles op mij te laten inwerken. En foto’s maken natuurlijk…

Op ontdekkingstocht door Petra

Nadat we een tijdje op het plein zijn geweest, is Moh weer met ons door gelopen. Hij wilde ons nog meer uitleg geven over Petra. Dat, en meer verhalen, ga je lezen in mijn volgende blogs. Leuk als je mij gaat volgen dus schrijf je in helemaal onderaan deze blog. Dan krijg je een melding als ik weer wat plaats.

Sharing is caring!