Samen met Simone van Papertravels heb ik vandaag het Vredevoetpad in Tienhoven gelopen. Ik had dit ergens zien staan op internet en toen we hadden bedacht om samen te gaan wandelen was de keuze snel gemaakt. Deze wandeling is ongeveer 7,5 kilometer lang en loopt door het prachtige landschap rond Tienhoven.
Streekmuseum Vredegoed
Het startpunt is bij het Streekmuseum Vredegoed. Vanwege de corona is dit natuurlijk dicht, maar we konden er wel parkeren en nog even naar het toilet. Ook staan er een paar tafels en stoeltjes waar je iets kunt nuttigen. Het museum ligt aan de Heuvellaan 7 in Tienhoven. Als je aan komt rijden lijkt het net of je bij een privé boerderij het erf op rijdt, rij gerust verder want links om een hoekje is een ruime parkeerplaats. We waren gelukkig lekker vroeg dus er was nog genoeg plek, maar bij terugkomst stond het helemaal vol.
Wandelschoenen aan en gaan!
Aangezien er verschillende routes starten vanaf het museum, was het ons een beetje onduidelijk welke richting we op moesten lopen. Het Zoddenpad van 13 kilometer loopt door hetzelfde gebied. Maar wij wilden de korte versie lopen. Gelukkig was er een mevrouw die ons de juiste richting wees. Voor alle duidelijkheid, je moet langs de stallen richting de weilanden lopen en het is natuurlijk ook leuk om dan even naar binnen te gluren bij de schaapjes. Daarna klim je rechts al over het eerste hek en sta je midden in de weilanden en heb je een prachtig weids uitzicht.
Klompenpaden
Ik citeer even: Klompenpaden zijn wandelroutes door het boerenland, over onverharde paadjes en vergeten doorsteekjes. Nou dat klopt, voordat we 100 meter hadden gelopen zat het profiel van onze schoenen vol met modder en moesten we toch een beetje voorzichtig lopen. Zie je ons al schuiven?
Maar het werd nog leuker want bij het volgende hek stonden wij al te twijfelen of we wel de goede kant op gingen. Het leek een beetje of we meteen weer terug liepen naar de boerderij, dus wij weer terug door het hekje, maar die richting op was eigenlijk geen pad, dus toch weer terug. Ondertussen kwamen die andere dames ons ook achterop en wezen ze ons nogmaals de goede richting.
Tip: wandelknooppunten-app
Misschien is het toch handig om de wandelknooppunten-app van te voren op je telefoon in te stellen en de juiste punten er vast in te zetten. Dat ziet er vast een stuk professioneler uit dan zoals wij er gierend van het lachen heen en weer liepen. Maar we hadden wel lol! Je kunt eigenlijk ook niet echt verdwalen. Het landschap is zo weids en overzichtelijk dat je altijd wel weer op een weg komt en dan weer terug kunt lopen naar het museum.
Het ene moment loop je in de weilanden, het volgende moment vind je weer wat beschutting van de bomen. Daar moet je dus wel rekening mee houden als je gaat wandelen. Als er veel wind staat, waai je zo uit je hemd.
Informatie onderweg
Het leuke is dat je onderweg ook borden tegenkomt die je informatie geven over waar je naar kijkt, hoe het gebied is ontstaan of welke planten en dieren je tegen kunt komen. Zo maakt het deze wandeling ook een leerzame tocht. Ongeveer op de helft is er een uitkijkpunt met een lekker bankje. Je kijkt daar zelfs helemaal naar de televisietoren van Hilversum. De temperatuur was voor ons te koud om stil te gaan zitten dus wij vervolgden onze weg. Gelukkig was er toen een pad en hoefden we niet meer door de modder te baggeren. En het werd ook wat drukker met wandelaars. Gelukkig niet zo druk als twee weken geleden bij de Moerputten.
De Trouwe Waghter
Langzaam kom je dan weer in de bewoonde wereld, en ook daar is het leuk om te lopen. Langs de route staat een wipmolen uit 1832. De Trouwe Waghter. Deze naam heeft de molen sinds de Tweede Wereldoorlog. De molenaar zette de wieken in een bepaalde stand, en gaf zo signalen door aan de onderduikers. Tot 1840 was de molen in bedrijf om de polder te bemalen. Hij was in bedrijf tot 1948 en kwam daarna in particuliere handen. In 1960 kwam hij in beheer van Natuurmonumenten en in 2011 is hij gerestaureerd. Nu wordt hij op vrijwillige basis af en toe draaiende gehouden.
Even tijd voor een pauze
Aan het einde van de Dwarsdijk sla je linksaf de Laan van Niftarlake op en kom je weer op de weg richting het museum. Je loopt dan in het dorpje Oud Maarsseveen. Veel horeca is er niet open, maar we kunnen toch in het zonnetje bij Cafe t Kikkertje een frietje eten en een drankje drinken. Daarna is het niet meer zo ver naar de auto.
Voordat we weer in de auto stappen zitten we nog even op het terras bij het museum. En krijgen we gezelschap van een kip, die gewent is aan de kruimeltjes van de visite. We genieten in het zonnetje nog even na van een prachtige en gezellige wandeling. Ik weet zeker dat ik deze route later in het jaar nog een keer ga maken, want ik ben benieuwd hoe het er uit ziet als alles groen is.
Check alle wandelposts hier
1 comment
Mooie wandeling zo door de weidse natuur en de natuurlijk (modder) paden. Ondanks de kou zien de foto’s er zonnig uit.