Wandelroute in de bossen rondom winters Markelo

Ik had het geluk om weer een paar dagen in B&B Driebelterveld in Markelo te verblijven. Al zodra ik het pad weer op reed daalde de rust op mij neer. Het was al donker toen ik aankwam, en het was echt mazzel dat ik de afslag niet miste. Terwijl ik in het pikkedonker over het zandpad, dieper het bos in reed, voelde het echt of ik de rest van de wereld achter mij kon laten. De volgende ochtend keek ik uit het raam en zag dat het zo’n fantastische zonnige winterdag zou gaan worden, dus na een kopje koffie en een lekker ontbijtje trok ik mijn wandelschoenen aan voor een winterse wandelroute door de omgeving van Markelo.

Wandelroute Markelo

Rondom Markelo is een groot netwerk van wandelingen. Eén ervan is de Kerkenpaden-Tichelroute. Deze totale route is 23 kilometer lang en gaat voornamelijk over onverharde paden en wegen. De route is in kleinere stukken te hakken, dus ik dacht ik kijk wel of ik in de buurt een stukje van dit pad op kan pakken. Nou had ik mij niet zo heel erg verdiept in de wegwijzers, dus uiteindelijk volgde ik een blauwe route i.p.v. de blauwe pijltjes die ik dan had moeten volgen.

De blauwe route is een van de wandelroutes van Wandelnetwerk Twente. Er zijn verschillende kleuren pijltjes die je de weg wijzen. Vanuit de B&B pikte ik als eerste een blauw en een rood pijltje op en ik dacht ik laat mij verrassen.

Een afwisselend landschap

Als eerste ging mijn route door een prachtig sprookjesachtig stuk bos. Vanwege de vrieskou, het had ‘s nachts 7 graden gevroren, waren de bomen en struiken allemaal met een ijslaagje bedenkt, wat het een heel bijzondere sfeer gaf. Denk daarnaast aan de stilte die in het bos hangt, die maakt dat je volledig kunt ontspannen. De enige geluiden komen van de vogeltjes en beestjes die op zoek zijn naar wat eetbaars, en de vallende blaadjes. Ja serieus, dat hoor je.

Blauwe of rode wandelroute rondom Markelo

De blauwe en de rode route lopen een stukje gelijk op, dus ik hoefde geen keuze te maken. Ik liep eerst door het bos en daarna veranderde het landschap naar meer weilanden. Dan ervaar je gelijk de wijdsheid van Twente.

Bij de Stokkumervlierweg, besluit ik rechtsaf te gaan. Goeie keus want ik loop langs een klein watertje in het winterse zonnetje. Af en toe wordt ik ingehaald door een fietser, maar voor de rest ben ik alleen in die mooie witte wereld.

Verderop loopt het spoor van de trein van Markelo richting Oldenzaal vv, en daar is een keuzepunt. Dit punt is van het wandelnetwerk in Overijssel. Voor mij is de keuze terug via Markelo, of door via Goor. De route loopt langs het Twentekanaal, dus dat lijkt me een goed idee. Ik ga richting Goor.

Vlakbij Goor

Alhoewel Goor redelijk in de buurt komt, besluit ik het plaatsje niet in te lopen, maar weer langzaam af te buigen richting mijn startpunt. Als ik de rails weer oversteek kom ik op de Meenweg, met heel veel paarden in de weilanden. Zeggen ze wel eens dat koeien nieuwsgierig zijn, nou deze paarden kunnen er ook wat van. Ze komen naar het hek en volgen me terwijl ik langs loop en willen dan ook best even poseren voor de foto.

Ik volg de Meenweg en ik zou nu richting huis kunnen lopen, maar ik zit nog wel lekker in de wandelmodus, dus ik steek de Goorseweg over om weer een beetje het bos in te wandelen. In dat stuk volg ik weer de pijltjes, om niet helemaal van het padje af te raken. Ook hier is de vorst verantwoordelijk voor mooie plaatjes.

Witte Wieven op de Galgenberg

Ik loop dan op de Galgenberg. Het hoogste punt is 48 meter boven NAP. Hier werden ter dood veroordeelden opgehangen. Er is niets van te zien hoor, al beweert men dat de geesten van die misdadigers hier nog steeds rondwaren. De zogenaamde Witte Wieven. Ze maken het kwaadwillende mensen lastig, maar mensen die buiten hun schuld in de problemen zijn gekomen bieden ze hulp. Dat is dan wel weer vriendelijk.

Waterwingebied

In dit gebied liggen ook verschillende waterwinputten van Vitens, die water oppompen van een diepte van 40-60 meter. De wandeling loopt op een gegeven moment omhoog en ik kom uit bij het Belvedère. Deze toren wordt tegenwoordig bewoond, dus helaas kun je er niet in.

Langs camping Monte Bello, steek ik de Goorse weg weer over en ben ik thuis. Ik hou even een kleine pauze en daarna maak ik nog een kleine wandelroute richting Markelo.

3000 kilometer wandelroute

Je kunt op verschillende plekken starten met een wandeling. Rondom heel Markelo staan veel pijltjes en het is maar net welke afstand je wil lopen. Het hele wandelnetwerk van Twente is totaal 3000 kilometer dus je kunt je lekker uitleven. Ik had van te voren gekeken, hoe ik ongeveer kon lopen en voor de rest volg ik graag mijn neus. Hieronder staat mijn mooie route.

Even praktisch

• Mijn route startte bij B&B Driebelterveld in Markelo, maar rondom Markelo kun je overal starten met wandelen. Volg de pijtjes in rood, geel, paars en/of groen, en laat je verrassen
• Op mijn wandeling was geen horeca, dus neem zelf iets mee
• Niet overal rolstoel vriendelijk
• Parkeren kan in Markelo zelf, of ergens langs de route
• Vind hier meer informatie over wat je kunt doen in Markelo
• De afstand is bijna 13 kilometer
• De hond kan mee

Sharing is caring!