Sydney Opera House, het verhaal van een gebouw

Toen ik bezig was met mijn blog over de Werelderfgoederen van Unesco en door mijn foto’s aan het zoeken was, kwam ik ook mijn kwijt gewaande foto’s van mijn reis in 2007 door Australië weer tegen. Dat was naast een opluchting ook een “trip down memory lane”. Ik ben twee keer in Sydney geweest en wat een fantastische ervaringen waren dat.

Kennismaken met Sydney

De eerste keer dat ik in Sydney was, was in 2003. Ik had in mijn eentje een rondreis door Australië gemaakt en vanwege mijn vlucht kwam ik onverwacht met een overstap in Sydney. Ik had er niet op gerekend maar als je daar landt wil je natuurlijk ook een kijkje in de stad nemen. Gelukkig kon ik de terugreis met een paar dagen vertragen en zo had ik als toetje een stedentrip daar. Natuurlijk liep ik alle high-lights af en ik vond het zo bijzonder om daar op dat haveneiland naast dat gebouw te staan, dat ik er even aan moest zitten om het allemaal tot me door te laten dringen. Het was mijn eerste reis alleen. En daar stond ik aan de andere kant van de wereld te kijken naar een gebouw wat ik alleen maar van de plaatjes kende. Ik moet bekennen dat ik wel een traantje heb weggepinkt want ik vond het zó gaaf!!

Jorn Utzon

Het mooie gebouw aan de haven van Sydney werd ontworpen door de Deen Jorn Utzon. Hij deed mee aan een ontwerpwedstrijd in 1957 en zijn voorliefde voor zeilen zie je terug in het ontwerp. Het verhaal gaat, dat hij het ontwerp helemaal uit de hand en zonder meetlat en rekenmachine heeft gemaakt. Na 14 jaar bouwen werd het gebouw in 1973 door koningin Elisabeth geopend. Tijdens de bouw waren er verschillende problemen en uiteindelijk is de architect zelf afgehaakt en heeft het gebouw nooit van binnen gezien. Dat lijkt mij dan wel weer apart. Dat je zo’n iconisch gebouw voor een stad hebt ontworpen, maar er nooit binnen bent geweest. Of zou hij een keer incognito er doorheen gewandeld zijn, inclusief opplaksnor en grote hoed?? De kosten vielen ook slechts 14 keer boven het beraamde bedrag uit. Met een inzamelingsactie en een loterij hebben ze nog een groot bedrag bijeen gekregen om de bouw af te kunnen maken. Uiteindelijk heeft het hele project 102 miljoen dollar gekost, maar gelukkig zijn ze toch doorgegaan en kunnen we nu nog steeds van dit mooie gebouw genieten.

De vrede getekend

Gelukkig hebben de Australische overheid en hij de ruzie over de kosten bijgelegd en werd hij overladen met vele eerbewijzen en heeft hij op afstand nog een uitbreiding aan het gebouw gemaakt. Helaas kon hij om gezondheidsredenen niet zelf naar Sydney komen en heeft Koningin Elisabeth dit gedeelte in 2006 weer alleen geopend. Utzon is gestorven in 2008 op 90 jarige leeftijd na verschillende mislukte operaties.

Sydney Opera House

De drie daken lijken op schelpen, maar stellen ook de zeilen van een schip voor en bestaan uit 1.056.000 tegeltjes in wit- en grijstinten, die speciaal uit Zweden geïmporteerd zijn. Je kijkt naar de daken, maar dat zijn tegelijkertijd ook de muren van het gebouw. Binnen in het gebouw zijn meer dan duizend verschillende ruimtes waaronder de Concert Hall met 2.679 plaatsen en het Opera Theatre met 1.547 stoelen, maar ook expositie- en repetitieruimten. In de theater- en operazalen zijn de plafonds zwart geschilderd. Dat is expres gedaan zodat alle aandacht naar de voorstellingen gaat en je niet in de hoogte gaat kijken. Het Sydney Opera House werd in 2007 aan de Unesco Werelderfgoederen lijst toegevoegd. En daarmee is Jorn Utzon de eerste architect die tijdens zijn leven een gebouw op deze lijst heeft gekregen.

Happy to be back

De tweede keer dat ik in Sydney kwam was in 2007. Na een geweldige rondreis met een wicked camper reden we de stad in. Vanaf Darwin waren we via Kununurra, Townsville en de oostelijke kust naar beneden afgezakt tot Sydney. En dat moment dat we over de Harbour bridge de stad in reden en links weer uitkeken over de magische schelpen van het Opera House bezorgden me weer torenhoge kippenvel. Op zoek naar een kampeerplek kwamen we aan de overkant van de haven terecht en daar was de zonsondergang zo adembenemend. Helaas konden we daar niet slapen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog van dit fantastische uitzicht.

Sydney Opera House voor de tweede keer

Natuurlijk moest ik ook deze tweede keer in Sydney even het Sydney Opera House aanraken. Tja, ik ben gek op tradities. Dus op een beetje regenachtige dag is het dan prima om weer rond te lopen op Bennelong Point, waar het Sydney Opera House op ligt. Toen zagen we ook dat er rondleidingen gegeven werden en de beslissing was snel genomen. Haha dat moest ook wel want er waren niet zoveel plekken meer. Ik vond het een indrukwekkende tour door dit mooie gebouw. Dit was natuurlijk vóór de nu geldende corona regels, dus wij konden zo aanschuiven. Maar ik denk dat je tegenwoordig ruim van te voren moet inschrijven. Wij deden de Beyond Stage Tour en daarmee kom je door het hele gebouw achter de schermen. En laten ze je ook de zalen zien, waar op dat moment geen voorstellingen zijn. Ik heb het al aan vele mensen aangeraden en geen klachten achteraf gekregen, dus…..

Tijd voor een derde keer

Ik denk dat het voor mij wel weer tijd wordt om weer eens terug te gaan naar Australië. Eigenlijk zat het al een beetje in de planning voor komend jaar, maar doordat alle reizen doorgeschoven zijn, heb ik eerst nog wat vouchers te verzilveren. Maar als…… Dan ga ik zeker ook weer even met mijn handjes aan de tegeltjes van het Sydney Opera House zitten.

Sharing is caring!