Fantastisch zeilen met skûtsje Nooit Volmaakt, TA111

Soms heb je een dag waarvan je achteraf denkt, dit was zo leuk!!!! Ik wil dit delen met iedereen. En gelukkig heb ik dan de mazzel dat ik net een reisblog ben begonnen. Want eigenlijk gun ik iedereen zo’n leuke zeiltocht, als ik afgelopen vrijdag had. Ik kijk regelmatig op Facebook en daar zie je soms dingen voorbij komen waarvan je denkt: Hé wat leuk. En vervolgens scrol je verder en schuift het weer naar de achtergrond. Maar een vriendin van mij deelde toch wel regelmatig iets over een skûtsje Nooit Volmaakt, dus zie daar de kracht van herhaling, en ik was getriggerd en ging op haar posts reageren. En wat bleek, dit prachtige skûtsje was van haar, helaas overleden, ouders en haar broer Rob is nu de schipper die met het schip vaart.

Op weg naar de Nieuwkoopse plassen

En zo kwam het dat we met drie oud collega’s en aanhang de koe bij de horens vatten en een vrijdag in de agenda blokten voor deze leuke zeiltocht. Ik wilde graag wat eerder zijn, om het skûtsje de haven te zien binnenvaren. Onze opstapplaats was in Nieuwkoop. Wat overigens een heel leuk plaatsje is. Met de auto reed ik naar de Nieuwkoopse Plassen en ik vond het zo gaaf toen ik ergens tussen de huizen door, de grote bruine zeilen van het skûtsje zag.

Maar ik baalde als een stekker, want nergens kon ik de auto parkeren en kijken of ik een foto kon maken. Gelukkig had Rob verteld dat ik bij restaurant Tijsterman een mooi uitzicht had over de plassen, dus snel daarheen gereden. En inderdaad, heel in de verte zag ik het schip gaan. Ik ben nog even langs die haven rond gestuiterd, maar overal huisjes en mooie tuintjes aan het water, maar verboden toegang voor onbevoegden. Dus snel in de auto en naar de haven gereden.

De haven van Nieuwkoop

Daar kon ik wel het schip de haven in zien varen en gelijk al de “vaar-skills” van de schipper aanschouwen, want dat is toch wel een heel klein haventje. Nadat er was aangemeerd en de voorgaande groep weg was gegaan, mocht ik al vast aan boord en zodra ik op de skûtsje stapte kwam de zon door. En die is tot aan de zonsondergang niet meer weggegaan. Toen onze groep compleet was, kregen we van Rob een beknopte geschiedenis van het schip.

Een stukje geschiedenis

Skûtsje Nooit Volmaakt is gebouwd in 1910 en een snelle rekenaar ziet dat het schip dit jaar 111 jaar oud is. Een respectabele leeftijd voor zo’n prachtig schip. Het is gebouwd in Groningen op een scheepswerf. Deze werven bouwden wel eens vrachtschepen bij gebrek aan opdrachten en daar werd dan extra aandacht aan besteedt om het schip daarna beter te kunnen verkopen. Gelukkig werd dit schip al hetzelfde jaar verkocht als zeilend vrachtschip.

In 1932 is het middenschip met twee meter verlengd zodat er meer vracht kon worden vervoerd. Dat maakte het waarschijnlijk niet makkelijker om er mee te varen. Dus in 1933 kocht de schipper een opdrukker. Dit was een klein duw- en sleepbootje dat er voor zorgde dat de schipper minder afhankelijk was van de weersomstandigheden en toch geen laadruimte verloor, omdat er een motor geplaatst moest worden.

Van vrachtschip naar woonark

In de jaren 50 wordt er steeds minder met vrachtschepen gezeild en werden er vele omgebouwd tot woonark. Zo ook de Nooit Volmaakt. Het heeft zo jaren aan de Vreelandseweg in Nigtevecht gelegen. Na weer een wisseling van eigenaar en van naam, was de Prinsengracht in Amsterdam de ligplaats en Geke de naam, waar helaas in 1975 brand uitbrak.

De familie Ligtenberg en de Nooit Volmaakt

De vader van schipper Rob, Leo Ligtenberg, kocht het skûtsje in 1975 na de brand. Het schip ging meteen op de helling en werd weer naar de oorspronkelijke lengte terug gebracht en daarna naar Vijfhuizen gebracht. Op een stuk grond achter hun huis werd er elke dag na werktijd door scheepsbouwer Leo aan gewerkt, tot het skûtsje in 1979 gestraald en geschoopeerd werd en weer kon varen. In de jaren ’80 en ’90 heeft skûtsje Nooit Volmaakt aan heel veel zeilwedstrijden mee gedaan, zoals de Zeilfortzandrace en meerdere keren de Strontrace.

Skûtsje Nooit Volmaakt is altijd een belangrijk onderdeel geweest van de familie Ligtenberg. De meeste familieleden zijn, denk ik, met een beetje “skûtsje-virus” besmet. Er zijn vele tochtjes en wedstrijden gezeild. Vooral schipper Rob heeft de droom om dit Varend Erfgoed te behouden en op een duurzame manier, lees zonder motor, te exploiteren. Dit stukje geschiedenis is mijn beknopte samenvatting. Maar wil je meer weten, lees dan vooral op de leuke website van het schip.

Zonsondergang op de Nieuwkoopse plassen

Na een bakje koffie of thee met iets lekkers zochten we een plekje op het dek en daar gingen we dan. Op de motor verlieten we de haven, maar zodra het mogelijk was ging deze uit en werden de zeilen gehesen. Ook nu hadden we weer geluk want tegelijk met de zon door de wolken kwam er ook een lekker windje op.

Meewerken of relaxen

Het leuke van deze zeiltochten is dat je de keus hebt om lekker te genieten op het dek en bijvoorbeeld bij te kletsen. Maar als je Rob wil helpen met het zeilen is dat ook mogelijk. Ik heb mij gewaagd aan het hijsen van de fok. En dat was best nog wel een klusje. Je weet gelijk weer hoeveel spieren je in je armen hebt. Mijn enige andere zeilervaring met een zeilboot lag al een jaar of 20 terug in het verleden. En dat was met een klein houten zeilbootje, dus dit was andere koek.

De Nieuwkoopse Plassen zijn niet heel groot, maar er waren wel een paar uitdagende sloten waar we met het skûtsje door heen voeren. Wij waren allemaal onder de indruk hoe Rob ons door de smalle stukken loodste en we zelfs op een stuk overstag gingen, waar je niet de indruk had dat dat überhaupt mogelijk was. Diepe buiging! Het moment dat we om moesten keren vond ik bijna teleurstellend, want ik realiseerde me op dat moment dat er ook een eind aan die perfecte avond zou gaan komen. Maar gelukkig eerst nog de terugtocht.

Ondanks dat het de hele dag bewolkt was geweest, en het ook nog behoorlijk had geregend, hebben wij de hele tocht lekker de zon gehad en konden we genieten van een mooie zonsondergang. En alsof het nog niet perfect genoeg was zagen we de bijna volle maan aan de horizon verschijnen als een goudse kaas. We kregen allemaal een kruidenbittertje ter afsluiting en zo gleden we langzaam de haven van Nieuwkoop weer in. Door de maan en de rust die in het dorp heerste was het gewoon sprookjesachtig.

Meer leuke zeiltochten

Aan de steiger hebben we nog gezellig nagepraat en vertelde Rob over de plannen die hij nog heeft met het skûtsje. Leuke nieuwe zeiltochten met een thema, naast de al bestaande dag-zeiltochten, zonsondergang-zeiltochten en de combinatie van zeilen en een escaperoom. Bij elk plan werd ik enthousiast, dus mij ga je zeker nog eens op het skûtsje Nooit Volmaakt zien. En wil je een keer met me mee??? Ik hoor het graag!! Wil je dit jaar nog, dan kun je hier kijken naar de beschikbaarheid tot en met september.

Wil je meer inspiratie voor leuke dagjes uit in Nederland en dan vooral in het Groene Hart en daarbuiten, kijk dan hier.

Sharing is caring!