Ceviche eten en leren maken in Peru

Ken je het gevoel dat je op reis gaat, en dat je je dan van te voren al kunt verheugen op het eten in het land? Toen ik in 2019 naar Peru ging, was ik behalve nieuwsgierig naar wat ik allemaal in het land zou gaan beleven en bekijken, ook benieuwd naar de Peruaanse keuken en dan speciaal de ceviche. Een aantal jaren daarvoor was ik uitgenodigd bij een vriendin om te komen eten. Zij heeft ook veel gereisd en vindt het ook leuk om nieuwe gerechten uit te vogelen, gebaseerd op bestaande traditionele gerechten. Ze wil er dan een geheel eigen draai aan geven. Ik ben wat dat betreft een dankbaar slachtoffer want ik vind bijna alles lekker en vind het ook altijd leuk om iets nieuws uit te proberen.

Kennismaken met ceviche

Op een gegeven moment kreeg ik bij haar een bakje voor mijn neus. Ik rook wel dat het vis was, en vooral de rode ui was onmiskenbaar aanwezig. Oh en vergeet de limoen geur niet. Op zich allemaal ingrediënten die ik lekker vind, maar deze combinatie was mij totaal onbekend. Ik keek haar aan en vroeg wat er voor spannends voor me stond. Ze legde mij uit dat het ceviche was en ik was vooral verbaasd door de bereidingswijze van dit gerecht, namelijk vis garen in het zuur van de limoen. Ik vroeg mij af of dat wel veilig was, want ja soms kun je best een naïef momentje hebben. En het was in de tijd dat ik zelfs nog nooit sushi had gegeten.

Geschiedenis van ceviche

Ceviche is een rauwe visschotel die vooral gegeten wordt in de Spaanstalige landen van Zuid Amerika, maar voor het eerst in Peru. De oude beschavingen in Peru en Ecuador hadden door de ligging de beschikking over genoeg verschillende soorten verse vis, inktvis en schaaldieren. Ze aten dit met chilipepertjes, zout, peper en kruiden en ontwikkelden een soort van eerste versie van de ceviche. De Spanjaarden kwamen in de 15e eeuw aan land en namen plantjes mee van de Sevilla sinaasappelboom en plantten ook citroenzaadjes in deze gebieden. Langzaam gebruikten de originele inwoners het sap van de nieuwe citrusvruchten samen met de zeevruchten en zo ontstond langzaam de eerste ceviche zoals we die nu kennen. In de loop der jaren is het maken van ceviche verder ontwikkeld en elk land in Zuid Amerika heeft zijn eigen versie.

De Peruaanse versie

De meeste versies bestaan uit vis, inktvis of zeevruchten, gegaard in limoensap met rode ui en koriander. In Peru wordt het over het algemeen ook geserveerd met blokjes koude zoete aardappel en mais. Ook dit kan per regio veranderen. Dus ik vond het vooral leuk om verschillende keren het gerecht uit te kiezen op de kaart.

Ceviche eten in Pisco

Mijn eerste keer was toen ik net één dag in Peru was. We zaten op een terrasje aan de boulevard in Pisco. Ik had wel even aan de reisbegeleidster gevraagd of het veilig was, want ik had er verhalen over gehoord dat als het niet goed bereid wordt, dat het slecht kan zijn voor je gezondheid, lees voedselvergiftiging. En dat wil je natuurlijk niet aan het begin van je reis. Maar in feite is de rauwe vis zo goed voor je darmen dat het vaak gegeven wordt aan mensen met darmproblemen. Dus kom maar door dacht ik toen.

Later heb ik het nog verschillende keren gegeten. En ik denk dat ik het het lekkerste vond bij de oase van Huacachina. Ik bestelde het daar voor de lunch en het was zo’n overheerlijk vol bord. Denk daarbij een lekker Peruaans biertje en een fantastisch uitzicht. Het enige nadeel was wel dat je snel moest eten en drinken. Te midden van de zandduinen stond een verkoelend briesje, maar dat nam natuurlijk allemaal zand mee en dat vond je daadwerkelijk overal terug. Dus snel eten en je drankje afdekken. Of die keer in Cusco, waar ze een trio van ceviche serveerden op drie manieren bereidt. We zijn daar gewoon twee dagen gaan eten.

Cusco

Toen we met onze reis in Cusco waren en ik met mijn reismaatje een rondje door de stad liep kwamen we een bordje tegen met een kookcursus. Ja en daar kan ik dan niet aan voorbij gaan. Dus we hebben ons meteen aangemeld bij Marcelo Batata Cookingclass. Het was wel heel grappig, want op het moment dat we binnen waren om informatie te vragen, werd er een promotiefilm opgenomen en we werden gevraagd om daar in te figureren. Toen ik weer thuis was, kreeg ik een mailtje toegestuurd met een linkje naar het filmpje en als je niet met je ogen knippert zie je ons Peruaanse filmdebuut.

Ceviche leren maken

Onze kookcursus was eigenlijk meer dan alleen koken. We kregen eerst een pisco proeverij waarbij heerlijke hapjes werden geserveerd. We maakten onze eigen pisco sour en kregen een uitgebreide uitleg van alle ingrediënten die in Peru worden verbouwd en in de Peruaanse keuken gebruikt worden. Zoals verschillende soorten mais en aardappelsoorten. Wist je dat ze er daar meer dan 3000 van hebben?

Tip van de chef

Wat ik bij deze cursus geleerd heb, is dat je helemaal niet zo lang hoeft te wachten als de vis in de marinade ligt te garen. Toen ik het thuis eens maakte, heb ik het heel lang in de koelkast gezet. Omdat ik niet precies wist wanneer de vis gaar zou zijn. Maar hier was het in het zuur, even wachten, presenteren en aan tafel! We waren bij wijze van spreke, langer bezig met het maken van de presentatie op het bord. Je ziet dat we hier ook de zoete aardappelblokjes hebben gebruikt, en daarnaast gepofte maiskorrels.

Lomo saltado

Nadat we onze ceviche hadden opgegeten, moesten we weer aan de arbeid in de keuken. Ons volgende project was lomo saltado. Oftewel “springende” rundvlees reepjes met groenten. We werden in twee groepjes verdeeld en onze chef deed voor hoe we dit moesten bereiden. Dit gebeurt ook met pisco dus de vlam ging in de pan. Hilarisch! Daarna gezellig alles samen opgegeten.

Het was een erg leuke ervaring. Mocht je in Cusco zijn en in de gelegenheid, zet deze kookcursus zeker op je to-do-lijstje. Peru is een fantastisch land en ik heb er zoveel mooie en leuke dingen gezien en gedaan. Lees hier mijn andere posts. En hier vind je een recept dat we met ons kookclubje hebben gemaakt.

Sharing is caring!