Petra in Jordanië, deel 2

Na onze wandeling door de Siq en ons kippenvel moment bij de aanblik van de Schatkamer waar je hier over kunt lezen, gaan we onder leiding van onze gids Moh verder op onderzoek door Petra in Jordanië.

De looproute

Rechts van de Schatkamer is de straat die je verder de stad inbrengt. In de zogenoemde gevelstraat vind je al verschillende graven, maar op dat smalle stuk is rustig kijken niet te doen, want je moet goed opletten dat je niet van je sokken wordt gelopen door paarden, ezeltjes of een kamelen karavaan. Daarnaast moet je ook alle verkopers van souvenirs aandacht geven die zich daar in een lange rij hebben opgesteld. Het is lastig om de groep te volgen, want er is zoveel te zien en iedereen is druk met fotograferen. Arme Moh!

Amfitheater

Het eerste grote bouwwerk dat we tegen komen is het amfitheater. Dit theater is pas in 1962 volledig blootgelegd. De Grieken bouwden hun theaters op hellingen, maar de Nabateeërs hakten het theater gewoon uit in de rotsen, althans gewoon, ik denk dat het nog best een klusje is geweest. Het bestaat uit 33 rijen met stenen banken en er konden zo’n 3000 toeschouwers plaatsnemen. De Romeinen hebben het later uitgebreid en toen waren er zo’n 8000 zitplaatsen.

Cardo Maximus

Vanaf het amfitheater heb je al een mooi uitzicht op de Koningsgraven aan de rechterkant. Maar Pia en ik hebben al besloten dat we dat bewaren voor onze tweede dag in Petra. Dus nu lopen we langzaam achter Moh aan over de vroegere hoofdstraat van Petra, een prachtige collonadestraat, de Cardo Maximus. Vergelijkbaar met de “hoofdstraat” in Jerash, waar we eerder waren. Ook nu is het een drukke weg. Behalve voor slenterende toeristen is het vooral de snelweg voor de kamelen, ezeltjes en paard en wagentjes. Al dan niet gevuld met toeristen. En kun je hier je souvenirs kopen.

Op weg naar het klooster

Na de lunch mogen we ons eigen plan trekken. We zijn allemaal weer een beetje uitgerust en hebben lekker gegeten. Het is wel fijn om nu zelf op onderzoek uit te gaan. Tenslotte wil iedereen toch op eigen tempo genieten van dit mooie gebied. Pia en ik hebben besloten om meteen maar de grootste uitdaging aan te gaan, namelijk de klim naar het klooster van Petra, Ad Deir.

1000 treden…

Het klooster is alleen te bereiken via een lange trap die in de rotsen is uitgehakt. Het schijnen 1000 treden te zijn, en dat neem ik zonder natellen aan. Het is best een stevige wandeling. Dus we halen een paar keer diep adem en beginnen aan onze middag uitdaging. Gelukkig is ook hier onderweg genoeg entertainment. Dat maakt de klim wel wat leuker om te doen. Af en toe moeten we opzij springen voor een ezeltje met een “luie” toerist. Ik blijf dat erg zielig vinden. Want ondanks dat de Jordaniërs over het algemeen goed voor hun beesten zorgen, lijkt het mij toch niet te doen voor zo’n beestje om een veels te zware toerist die hoogte in te vervoeren. Is dat daarom ook dat ze zo triest kijken….

Dat zo’n wandeling ook zorgt voor een gevoel van saamhorigheid blijkt als we Nederlanders tegenkomen. Die moedigen ons aan en melden dat het echt niet meer zo ver is. Dat wil ik graag geloven, maar achteraf denk ik dat sommige wel iets te optimistisch waren. Aan de andere kant hebben we daardoor ook niet opgegeven, want deze wandeling in rond 30 graden was best pittig.

Ad Deir

Na de klim is de eerste blik op het klooster net zo indrukwekkend als op de Schatkamer. Vooral omdat hier geen hoge rotspartijen omheen staan, maar alle ruimte er om heen. Na een paar foto’s ploffen we neer bij het restaurantje, waar je in de schaduw kan genieten van een koud drankje en het prachtige uitzicht.

Het gebouw is door de Nabateeërs gebouwd in de eerste eeuw na Christus. Het is 51 meter hoog en 49 meter breed. Het werd niet gebruikt als graftombe, maar waarschijnlijk als plek om rituelen uit te voeren. Pas toen het Christendom zijn entree deed, werd het gebruikt als klooster, vandaar de naam.

Nog hoger klimmen

Als we weer een beetje bij zijn gekomen, horen we van medereizigers dat er nog een hoger uitkijkpunt is. We kijken elkaar aan en uiteraard gaan wij daar ook een kijkje nemen. Tenslotte, nu zijn we er, en je weet nooit of je er nog een keer komt. Deze klim is ook best pittig, maar het uitzicht op Ad Deir is echt een beloning.

Op een kleedje

Natuurlijk maken we een kleedjes foto. Als je die niet hebt, ben je niet in Petra geweest… En daarna halen we weer diep adem en beginnen aan onze terugtocht naar de andere kant van de berg. Gelukkig gaat de terugtocht meer naar beneden en dat is vooral heel plezierig voor de voetjes en de spieren. En laten we vooral niet vergeten van het uitzicht te genieten.

Shoppen onderweg

Onderweg kom je ook hier genoeg winkeltjes tegen. Op de heenweg hebben we daar niet zoveel aandacht aan geschonken. Ons doel was naar boven klimmen en op de terugweg zouden we wel weer verder zien. Maar ja voor je het weet hebben de verkopers je een belofte ontfutseld dat je inderdaad op de terugweg even in hun winkeltje komt kijken en een kopje thee komt drinken.

Op de kameel

Als we onderaan de trap komen worden we natuurlijk weer opgewacht door mannen met kamelen. Ik begin alweer hardnekkig nee te knikken, maar Pia weet mij te overtuigen dat het misschien toch wel een goed idee is om het stuk terug tot aan de Schatkamer zittend af te leggen om onze voeten en spieren te sparen, aangezien we ’s avonds ook weer terug moeten lopen voor Petra by Night. We maken een goeie deal en zo komt het dat we de “kamelentocht door Petra” ook van onze bucketlist kunnen afstrepen. En achteraf vond ik het wel heel gaaf.

Op ons tandvlees…

Na ons kamelentochtje tot aan de Schatkamer moeten we weer teruglopen naar ons hotel. Waar zijn de paardjes en ezeltjes die ons in de ochtend wel wilden brengen?? En waar zijn de mannen met de golfkarretjes?? Omdat we zo lang zijn blijven rondhangen zitten die waarschijnlijk allemaal al aan de warme prak en zit er niks anders op dan terug te lopen. Ook wij kopen iets om in het hotel op te eten, terwijl we onze beentjes nog even op bed kunnen leggen. Maar eigenlijk moeten we meteen alweer richting het bezoekerscentrum voor onze avondactiviteit.

Petra by Night

Als de zon onder gaat is het vrij snel donker en lopen we weer terug door de Siq. Drie avonden kun je genieten van Petra by Night en wij hebben natuurlijk kaartjes. De sfeer is heel sprookjesachtig en de pijnlijke spieren en voeten zijn al snel vergeten. Pia en ik lopen samen met Moh en Achmed in de voorhoede. Dat heeft als voordeel dat we een mooi plekje kunnen bemachtigen op een bankje en alles goed kunnen bekijken.

Doordat we tussen meerdere gidsen zitten maken we ook nog een hilarisch moment mee. Ook hier blijkt dat alcohol een aparte werking kan hebben op mensen. In het donker worden we aangesproken door twee mannen die we in het kaarslicht alleen maar heen en weer zien zwalken terwijl ze een goed gesprek willen hebben, lees zichzelf aan de vrouw proberen te brengen. Dit in Engels met een dubbele tong.

1001 nacht

De show is leuk om mee te maken. Het plein met alle kaarsjes geeft het gevoel van 1001 nacht. En als de kleuren op de Schatkamer worden geprojecteerd, terwijl er muziek wordt gespeeld geeft dat een bijzondere sfeer. We wachten met teruglopen tot de grote groep mensen al weg is en zo kunnen we extra genieten van Petra by Night, zonder onder de voeten te worden gelopen.

Aanrader

Mocht je in Petra zijn dan raad ik je aan om bij het bezoekerscentrum te informeren wanneer Petra by Night is. Toen wij er waren was het op maandag, woensdag en donderdag en kaartjes kosten 17 Jod per persoon. Je hebt daarnaast ook een dagticket nodig, maar dat lijkt me geen probleem, daarvoor kom je tenslotte ook naar deze regio. Om 20.30 uur gaan de hekken open en kun je naar de Schatkamer lopen. De show begint ongeveer 21.00 uur en duurt ongeveer een half uur. Op deze site kun je informatie en een leuk filmpje vinden. Om half elf worden alle kaarsjes weer uitgeblazen.

Sharing is caring!