Augustus is de tijd voor de bloeiende heide. Ik besloot om naar Lage Vuursche te rijden en daar een wandeling te maken. In Lage Vuursche kun je verschillende mooie wandelingen lopen. Ik wilde graag over de heide dus ik koos voor de Stulp wandeling.
Natuurgebied de Stulp
De Stulp ligt tussen Paleis Soestdijk en Lage Vuursche. Het is een gebied van zo’n 120 ha groot. In de 14e eeuw werd er turf gewonnen. In die tijd is er in het gebied ook gejaagd. Er leefden schapen die het heidegebied in stand hielden. Het gebied is nu in beheer van Staatsbosbeheer. Zij hebben er voor gezorgd dat de zandverstuiving gestopt werd. Bomen werden gekapt en Charolais koeien begrazen een groot stuk van het gebied. Nu is het een mooi afwisselend gebied.
Een uitdaging
Ik lees wel eens op andere blogs dat mensen in hun uppie gaan wandelen. Daar heb ik wel bewondering voor. Ik kan prima alleen lopen, maar dat is meestal vanuit huis, het Maximapark in. Als ik een langere wandeling ga maken, vind ik het leuker om dat samen met iemand te doen. Het is toch gezelliger om sportief bezig te zijn en ook nog even bij te kletsen. Maar nu ik thuis zit en “verplicht leuke dingen” moet doen, vond ik dat de uitdaging voor vandaag een solo wandeling moest worden.
Richting Lage Vuursche
Na de lunch dus in de auto gesprongen en richting Lage Vuursche gereden. Toen ik in Hilversum woonde, kwam ik daar wel, maar gek genoeg ben ik nog nooit in dit gebied geweest. Een uitdaging is natuurlijk goed, maar in vertrouwd gebied starten is ook wel fijn. Mijn auto parkeerde ik op de parkeerplaats bij de Kuil van Drakensteyn. Dit is een terrein voor dagrecreatie. Je kunt er een dagje de tent op zetten of een feestje vieren, maar het is ook de uitvalsbasis voor verschillende wandelingen.
De Stulpwandeling
Volgens de bordjes is de Stulpwandeling 4 kilometer. Dat lijkt mij een prima afstand om mee te beginnen. Vanaf de parkeerplaats loop je eerst het bos in. Dat het een oud bos is zie je aan de enorme bomen die er staan. Ze vormen een mooie lange laan. Een klein stukje verderop loop je tussen de metershoge varens. Die zo mogelijk nog indrukwekkender zijn. Ik kan er bijna rechtop onder staan.
Als ik langzaam het bos uitloop zie ik in de verte al de paarse gloed van de heide. Ik word daar toch wel blij van hoor. Paars is niet voor niks een van mijn favoriete kleuren. En zo in de natuur is het nog mooier. Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt, blijkt wel uit de hoeveelheid mensen die in het gebied wandelen.
Volg de witte bordjes op de paaltjes
Ik hou de witte bordjes aan, met hier en daar een kleine afwijking voor een mooi fotomomentje. Dat zie ik vooral als ik na afloop op mijn Strava plattegrondje kijk. Het is een behoorlijk bibberig streepje. Na ongeveer anderhalve kilometer gaat het pad rechtsaf. Maar voor me zie ik een hekje waar je over heen kunt stappen. Ik ga toch even om een hoekje kijken. Iets wat mijn schoonmoeder Maaike altijd deed om te voorkomen dat je anders iets moois mist. Nou dat blijkt, want staande op de paaltjes zie ik een groot stuk heide voor me, met in de verte een paar van de Charolais koeien. Daar moet ik natuurlijk even een kijkje gaan nemen.
Charolais koeien in de Lage Vuursche
De Charolais koeien die in de Vuursche grazen komen van de boerderij van de familie Stormbroek. Vroeger werden de landerijen rond Lage Vuursche beheerd door boeren in dienst van de familie Bosch van Drakestein. Deze boeren zijn bijna allemaal vertrokken. De Charolais koeien eten het gras en de struiken uit de heide, zodat de natuur niet verandert in bos. Hier kun je het mooie verhaal van de familie lezen. Het zijn in ieder geval nieuwsgierige vriendelijke beesten. Ze poseerden even voor me, tussen het grazen door.
Terug naar de route
Na het foto’s maken loop ik weer terug naar de route. Die gaat langs een stuk met heide en struiken, waarna ik weer het bos in verdwijn. Op een gegeven moment schemert er een huisje tussen de bomen. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een stal is met de naam van het pad, de Stulp. Van het volgende paaltje raak ik een beetje in de war. Moet ik hier op mijn handen lopend over het pad of waren de andere bordjes op????
Ook hier kom ik weer in een gebied met prachtige varens. Ze zijn nog mooi groen dus ze kunnen, ondanks de aanhoudende droogte van deze zomer, genoeg water vinden. Dat het normaliter een vochtig gebied is, blijkt uit het feit dat ik over een stukje vlonderpad moet lopen. Aan het einde is de beloning het uitzicht over het Pluismeer.
Het Pluismeer bij Lage Vuursche
Het Pluismeer is een heidemeer, ontstaan toen er zand is afgegraven voor de zandsteenfabriek. Vanaf 1996 is het meertje schoongemaakt en groeien er plantjes die op de zandgrond goed kunnen groeien. Helaas is de vogelkijkhut die er stond weg gehaald. En kun je ook niet dichtbij het water komen. Maar het uitzicht is zeker de moeite waard.
De Kasteeltuin wandeling in Lage Vuursche
Via het grote bospad ben ik sneller dan verwacht weer bij de parkeerplaats. Het wandelen voelt voor mij zo goed dat ik nog een stukje verder wil. Ik had thuis al gezien dat er nog een kortere wandeling van 2 kilometer is, die prima aansluit op de Stulp wandeling. Dus ik volg nu de rode bordjes.
Deze wandeling loopt voornamelijk door het bos. Aan het begin staat dat je langs Kasteel Drakensteyn loopt. Veel meer dan een hoog hek met camera’s en een laag hek waar je totaal niet door heen kan kijken, krijg je niet te zien. Begrijpelijk, maar de titel dekt de lading dus niet. Of je moet een meter “tuin” genoeg “kasteelervaring” vinden.
De zwavelzwam
De wandeling is mooi, maar ik mis toch de heide. Al kom ik wel door prachtige stukjes bos. Op een van de bomen ontdek ik een prachtige zwavelzwam. Deze parasitaire zwam komt vooral voor op eiken bomen, in de zomer en vroege herfst. Sommige soorten zijn eetbaar en worden daarom “kip van het bos” genoemd, omdat de smaak op die van kip lijkt. Aangezien er ook giftige soorten bestaan, heb ik mij er niet aan gewaagd.
Uitdaging geslaagd
Als ik weer terug kom bij mijn auto kan ik constateren dat mijn uitdaging is geslaagd. Ik heb heerlijk gewandeld, mooie foto’s gemaakt en er vooral energie van gekregen. Ik heb genoten van de natuur en een gedeelte geluisterd naar een podcast, waar ik weer een hoop van heb geleerd. Conclusie: ik moet gewoon mijn stoute “wandel” schoenen aantrekken als ik zin heb in een wandeling en niet afwachten of er iemand beschikbaar is. Ik kan dat!!
Even praktisch
- parkeren bij de Kuil van Drakensteyn, de Zevenlindeweg 9, 3749 AW Lage Vuursche
- Onderweg geen horeca, maar voor of na je wandeling in de Lage Vuursche genoeg mogelijkheid
- Niet rolstoeltoegankelijk vanwege de zandpaden
- Honden mogen mee als ze aan de lijn zitten
4 comments
Lieve Charlotte, wat een geslaagde uitdaging zeg! Dat doe je goed! Jij hebt genoten van de wandeling en de mooie natuur en ik van je mooie verhaal. Beterschap gewenst meis!
Dankjewel Ingrid! Het komt vast goed!! Fijn dat je van mijn verhaal hebt genoten.
Wat een heerlijk verhaal om te lezen. Het is net alsof ik met je mee heb gelopen. Ga zo door. Je schrijft heerlijk.
De volgende keer mag je ook gewoon mee hoor!!!😘