In Loenen aan de Vecht kwam ik vroeger als ik met mijn ouders op familiebezoek ging, en in Vreeland ben ik misschien één keer geweest. Beide dorpen liggen langs de N201 en daar rijdt ik regelmatig overheen. Vandaag met een heerlijk winterzonnetje en rond de 8 graden, was het de uitgelezen dag om de afslag naar Vreeland te nemen, de auto te parkeren en daar mijn stappen van mijn wandelchallenge voor vandaag te gaan zetten.
Waar parkeer ik de auto en start ik de wandeling?
Als je vanaf de N201 de afslag naar Vreeland neemt, rijd je het dorpje in. Ik heb mijn auto geparkeerd op het Lindeplein. Het is wel een heel klein parkeerplekje, dus misschien is dit in het weekend niet handig. Dan kun je altijd aan de westkant van het dorp kosteloos parkeren in de wijk. De wandeling start bij de van Leer brug die de ene kant met de andere kant van Vreeland verbindt. Vanaf het Lindeplein loop je rechtsaf naar de brug en ga je voor de brug de Ruiterstraat in. Dan rechtsaf de Lindegracht op om richting de provinciale weg te lopen. Neem het tunneltje om aan de andere kant van de N201 te komen, dat is veiliger dan de weg over te steken. Je komt dan op de Boslaan die je voorlopig blijft volgen.
Buitenplaats Slotzicht
Aan de linkerkant kom je langs een mooi wit huis. Het huis heet Slotzicht, omdat het vroeger uitkeek naar Slot Loenersloot, dat een stukje verder naar het westen ligt. Door de bebouwing is het niet meer zichtbaar, maar het is zeker een bezoekje waard, zoals je hier kunt lezen. Slotzicht is gebouwd in 1808 voor de vrijgezelle dochter. De vader wilde zo zijn dochter beter op de huwelijksmarkt plaatsen, maar ze is nooit getrouwd. Ze kocht liever landerijen en breidde het park rond het huis uit tot 25 hectare en liet het aan leggen met boomgaarden, een oranjerie, vijvers, kassen en een hertenkamp. Daar is nu nog slechts 1 hectare van over.
De Loenderveense molen
De wandeling gaat verder langs de Vecht. Er staan mooie boerderijen en je kunt ver uitkijken over de weilanden. Als de Boslaan stiekem over is gegaan in Oud Over zie je, ook aan de linkerkant, de Loenderveense molen in de verte. De poldermolen is gebouwd in 1652 door Amsterdamse kooplieden. Ze kochten de moerassige grond, bouwden de molen, maalden het moeras droog en verkochten de grond met stevige winst. De molen heeft een scheprad met een diameter van 5.5 meter. De lengte van de wieken zijn bijna 26 meter.
Poldermolenaar was geen fijn beroep. Van september tot april stond hij dag en nacht klaar om te kunnen malen. Vandaar dat hij met zijn gezin ook naast de molen woonde. In de zomer draaide de molen niet, maar was het tijd om de molen schoon te maken en kluste hij wat bij als visser, rietsnijder of boerenarbeider.
In 1930 werd het gebied gebruikt voor de waterwinning en werd de gemeente eigenaar van de molen. In 1932 nam een dieselpomp het werk van de molen over, en de laatste molenaar vertrok. Vanaf 1962 werd er weer regelmatig mee gemalen en in 2010 heeft het Utrechts Landschap de molen gerestaureerd. Op bijna elke zaterdag draaien vrijwillige molenaars de wieken en mag je komen kijken.
Naar Loenen aan de Vecht
Wij lopen ondertussen verder richting Loenersloot aan de Vecht. Er staan prachtige boerderijen en het ruikt vandaag ook lekker landelijk. De boeren zijn druk bezig op het land. De hortensia’s worden gesnoeid en de knotwilgen zijn al weer kaal. Mocht je een stukje willen afsnijden dan kun je de brug bij de Brugstraat al rechtsaf gaan naar de Dorpsstraat. Anders volg je de Oud Over tot aan de N403 en ga je rechtsaf de Cronenburgherbrug over. Aan de andere kant meteen rechtsaf het pad op dat weer langs de Vecht loopt. Na een klein stukje iets links en meteen weer rechts de Dorpsstraat van Loenen aan de Vecht in. Deze blijf je alsmaar volgen.
Molen de Hoop in Loenen aan de Vecht
Molen de Hoop staat in Loenen aan de Vecht sinds de 17e eeuw. Het is een korenmolen en vroeger voeren de kleine bootjes de molen in om het graan af te leveren. De oorspronkelijke molen is in 1900 door brand verwoest. Alleen de gemetselde onderkant stond nog. De huidige molen is daar in 1901 weer opgebouwd. Er werd koren gemalen tot 1949. In 2006 heeft Utrechts Landschap de molen gerestaureerd en nu draait hij weer. Ook hier kun je op zaterdag komen kijken en een zakje versgemalen meel kopen.
Verder langs de Vecht
Na de molen loop je Loenen aan de Vecht weer uit en de Dorpsstraat gaat over in de Vreelandseweg. Deze weg loopt verder langs de Vecht. Je kunt op de weg lopen, maar er is ook een klein jagerspaadje op het kleine dijkje. Het gaat dezelfde kant op, maar ik vind het net wat leuker lopen, en ik hoef dan niet zo op het verkeer te letten. Als de Vreelandseweg naar links afbuigt blijf ik op het paadje, het IJsvogelpad. Ik kom uiteindelijk bij een hek en daar durf ik niet door te lopen. Het lijkt op privé terrein dus ik moet een klein stukje terug. Achteraf blijkt dat je dit IJsvogelpad wel kan volgen.
Terug in Vreeland
De Vreelandseweg gaat over in de Loenenseweg. Hoe komen ze er toch op?? We komen weer aan bij de brug over de N201. We steken de brug over en nemen het tunneltje weer, om aan de andere kant terug in Vreeland te komen. In plaats van de Lindegracht te vervolgen het dorp in, ga ik rechts de Kneuterdijk op. Dit lijkt een soort parkje en dat vind ik leuker lopen. Het gaat over in het Jubileumlaantje. Langs dit laantje staan twee monumentjes. Eén voor 50 jaar koninkrijk uit 1863, en de ander staat er sinds 2014 ter gelegenheid van 200 jaar koninkrijk. Maar ook Vreeland 750 jaar is hier herdacht.
Aan het einde van het Jubileumlaantje ga ik een klein stukje naar rechts en daarna weer links langs de Vecht. Het lijkt of je bij mensen door de achtertuin loopt, maar het is een officieel voetpad, dus je kunt gerust doorlopen. Uiteindelijk kom je weer uit bij de van Leer Brug midden in Vreeland. En heb je een prachtige wandeling van zo’n 9 kilometer gemaakt vanuit Vreeland naar Loenen aan de Vecht en weer terug.
Is er horeca onderweg?
Zowel in Vreeland als in Loenen aan de Vecht zijn er genoeg plekjes waar je iets kunt eten en/of drinken. Daar heb ik geen gebruik van gemaakt, want ik had zelf wat mee genomen, lees: water. In Loenen aan de Vecht kun je de route afgaan bij de Brugstraat en dan kom je bij ’t Amsterdammertje en restaurant Tante Koosje. In Vreeland bij hotel de Nederlanden en Restaurant Hendrik. Op het moment van mijn wandeling was het nog te koud voor een terrasje, maar dat zal in de zomer langs de Vecht wel anders zijn. Ik zal er deze zomer nog een keer gaan kijken. Wordt vervolgd.
Behalve als je van de weg afgaat over het jagerspaadje is de hele route verharde weg. Goede wandelschoenen zijn wel een aanrader.
Het was weer een prachtige wandeling door een gedeelte van het Groene Hart, zo vaak langs gereden, en niet weten wat je er vindt. Zo leuk om zo verrast te worden. Wil je meer lezen over wandelen? Klik dan hier.
