Op zoek naar het Verdronken Bos bij Houten

Op Instagram had ik al een aantal keer foto’s voorbij zien komen van het Verdronken Bos, en ik ben ook al een paar keer in de buurt geweest. Maar op de een of andere manier vond ik nooit de juiste plaats. De laatste keer was samen met mijn Moeder. We waren een rondje door de omgeving aan het rijden en ik wilde ook een stukje wandelen, dus een rondje bij het Verdronken Bos leek mij net een mooie afstand. Op mijn Tommie had ik een adres ingevoerd wat ik van Google had gehaald. Ik kwam wel op een mooi doodlopend paadje, maar niks van een parkeerplaats of startpunt van een wandeling.

Vorige week was Simone bij mij en ik stelde voor om weer op zoek te gaan naar het Verdronken Bos. Toen we in de buurt kwamen herkende ik weer het weggetje wat ik met mijn Moeder was ingeslagen. Wat ik toen niet had gezien, maar nu wel zag, is dat er aan de andere kant van het water wel een doorgaande weg loopt en nu kwamen we een stuk beter uit.

Parkeren

Als je Tommie in wil stellen dan is het slim om de Kaaidijk op te rijden. Na ongeveer 500 meter zie je een witte brug over het water, de Schalkwijkse Wetering heet dit trouwens. Bij de brug kun je de auto parkeren en nadat we dat gedaan hadden glibberden we de brug over. Het was namelijk een prachtige zonnige dag, maar het had ook een aantal graden gevroren en dat had ervoor gezorgd dat het glad en koud was, maar alles was ook mooi met rijp. Helaas had het nog niet goed genoeg gevroren. Daarom bleek het gebied over de brug één grote modderpoel te zijn. Stel je je ons maar voor: moeizaam stappen zetten en angstvallig proberen om op de been te blijven.

Wandelen

Van twee andere wandelende dames hoorden we dat het hele gebied erg drassig was. Dat het wel een mooie wandeling is, zagen we ook wel, maar we hadden geen zin in een modderbad. Dus nadat we een kilometer hadden lopen worstelen om op de been te blijven, besloten we terug te keren en de kortste route naar het Verdronken Bos te nemen. Dat betekende gewoon via de weg in plaats van via de weilanden en dan blijkt dus dat er gewoon een mooi bord staat dat ons de juiste richting op stuurt. Ik snap nu nog niet waarom ik er zo lang over heb gedaan om het gebied te vinden.

De Schalkwijkse Wetering

Rond 1100 nam de bevolking in dit gebied toe en was er behoefte aan agrarische grond. Dus groef men de Schalkwijkse Wetering. Door middel van sloten haaks op de Wetering kon men het land afwateren en ontstonden er smalle stukken grond, de copes. De Schalkwijkse Wetering was tot de jaren 50 onderdeel van een belangrijke handelsroute. Zo werden er via het water goederen naar Utrecht en Vreeswijk vervoerd.

Inundatie

Het Verdronken Bos is onder water gezet met als doel te dienen als waterbuffer bij hevige regenval. En hier kun je ook zien hoe een inundatie er uit ziet. Inundatie wil eigenlijk zeggen dat je een bepaald gebied opzettelijk onder water zet. Redenen hiervoor kunnen zijn: *Men zet landbouwgrond onder water ter bestrijding van bepaalde ongedierte en schimmels. *Men zet dunbevolkte landbouwgebieden onder water om te voorkomen dat in andere stedelijke gebieden het waterpeil te veel stijgt, met schade tot gevolg. *Als verdedigingsmiddel. Zelfs een laagje water van zo’n 20 centimeter maakt een gebied moeilijk doorwaadbaar omdat de soldaten de sloten niet meer konden traceren. En dat remde hun opmars af. Dit maakt dus deel uit van de Hollandse Waterlinie. Maar ook de Duitsers gebruikten de inundatie om de geallieerden af te remmen. Ze hadden de kunst van ons afgekeken.

Het Verdronken Bos

Het Verdronken Bos is ongeveer tien jaar geleden ontstaan. Als er in die tijd zware regenbuien vielen kon het water maar moeilijk weg, dus werd er besloten om het bos als wateropslag in te richten. Het overschot van water werd hier opgevangen en zo verdronken de bomen. De toppen stierven af en alleen de stompjes bleven zichtbaar. Dat geeft nu een mysterieus aanzien. Er zijn mooie vlonders neergelegd waar je een nog beter zicht hebt. In het gebied zitten ook heel veel vogels dus hou je ogen goed open als je hier gaat wandelen. En neem misschien ook een verrekijker mee!

Ik ben blij dat ik het gebied eindelijk heb gevonden. In het voorjaar ga ik zeker een keer terug om een grotere wandeling te maken. En behalve het Verdronken Bos wil ik nog meer zien van de Hollandse Waterlinie. Voor meer informatie over mijn wandelingen in Nederland, of in dit mooie gebied kun je hier ook nog kijken.

Sharing is caring!